Stacja położona jest na skraju unikalnych w skali europejskiej bagien biebrzańskich

Osada Gugny i Stacja położone są na polanie otoczonej od wschodu lasem sosnowym na wydmach, a od zachodu wąskim pasmem olsu, oddzielającym polanę od rozległych torfowisk niskich południowego basenu Biebrzy. Około 6 km torfowisk dzieli Gugny od rzeki Biebrzy, która płynie tu przeciwległą krawędzią doliny. W dół rzeki dolina rozszerza się i torfowiska zajmują tam pas do 13 km szerokości.


Południowy basen Biebrzy cechuje się największą naturalnością w całej dolinie rzecznej – najmniej ucierpiał z powodu dawnych prób osuszenia. Zachował się tu naturalny strefowy układ roślinności wynikający ze zróżnicowania uwodnienia. Tereny okresowo zalewane przez wody Biebrzy zajęte są przez szuwary, a dalej od jej koryta przez zbiorowiska wysokich turzyc. Wraz z oddalaniem się od rzeki przechodzą one w zbiorowiska turzyc kępowych, mechowiska i wreszcie w bagienne olszyny na skraju doliny. Rozległe powierzchnie turzycowisk urozmaicone są mineralnymi wyniesieniami, zwykle porośniętymi drzewami, a nazywanymi tu grądzikami. 


Niezwykła jest różnorodność florystyczna dolnego basenu Biebrzy, z licznymi stanowiskami obuwika pospolitego, pełnika europejskiego, z elementami borealnymi takimi jak brzoza niska, wierzba lapońska czy wielosił błękitny. Zróżnicowanie szaty roślinnej i siedlisk doliny Biebrzy odzwierciedla się w bogactwie gatunkowym fauny. Symbolem tych okolic jest łoś, główna atrakcja turystyczna Biebrzy, oraz tokujące w czasie wiosennej migracji bataliony. Kładka wchodząca w turzycowisko na nieodległym od Stacji Bagnie Ławki jest najlepszym w Polsce miejscem do obserwacji niewielkiego i globalnie zagrożonego gatunku ptaka – wodniczki. Nie trzeba wiele by cieszyć się przyrodą w Gugnach: siedząc w sali seminaryjnej Stacji przy porannej kawie można przez duże okna obserwować łosie, sarny, żerujące żurawie, czy polujące na gryzonie orliki. Zalatują tu i bociany czarne. Siedząc na ganku można usłyszeć z oddali puchacza, a szczęśliwcy słyszeli nawet wycie wilków. 


„Dolina Biebrzy, teren przyrodniczo niezwykły” – rozdział z książki „Tajemnice doliny Biebrzy. Eseje naukowe o zwierzętach i roślinach” (red. Jan R.E. Taylor, Trans Humana, Białystok 2013) [PDF]
 

Biebrzański Park Narodowy - link

Obuwiki (fot. Emilia Brzosko)

 

Klępa z łoszakami (fot. Marek Konarzewski)

 

Żurawie (fot. Marek Konarzewski)

 

Bataliony (fot. Janusz Kupryjanowicz)

 

Lis ze szczupakiem (fot. Marek Konarzewski)

 

Wodniczka (fot. Janusz Kupryjanowicz)

 

Jaskółka dymówka na gnieździe na ganku Stacji (fot. Janusz Kupryjanowicz)

©2024 Wszystkie prawa zastrzeżone.


loga_fundusze_ue__flaga_polski.jpg

Strona internetowa powstała w ramach projektu „Nowoczesny Uniwersytet dostępny dla wszystkich”
(umowa nr POWR.03.05.00-00-A007/20) realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój.

W ramach naszego serwisu www stosujemy pliki cookies zapisywane na urządzeniu użytkownika w celu dostosowania zachowania serwisu do indywidualnych preferencji użytkownika oraz w celach statystycznych. Użytkownik ma możliwość samodzielnej zmiany ustawień dotyczących cookies w swojej przeglądarce internetowej. Więcej informacji można znaleźć w Polityce Prywatności Uniwersytetu w Białymstoku. Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na używanie plików cookies, zgodnie z ustawieniami przeglądarki.