Aktualności

Naukowcy z Chińskiej Akademii Nauk oraz University of Aberdeen - School of Biological Sciences podsumowali 13-letnie badania nad strategią przetrwania małego ssaka – szczekuszki tybetańskiej (Ochotona curzoniae) - endemicznego gatunku Płaskowyżu Tybetańskiego w Chinach. W badaniach tych miał swój wkład pracownik Katedry Ekologii Ewolucyjnej i Fizjologicznej - dr Łukasz Ołdakowski, który przez 3 lata prowadził tam badania naukowe w ramach wyjazdu post-doc i stypendium PIFI od Chińskiej Akademii Nauk. Właśnie ukazała się współautorska praca dotycząca tych badań.

Szczekuszka, tak jak wszystkie zajęczaki nie hibernuje, dlatego jej strategie przetrwania długich i mroźnych okresów są bardzo interesujące - szczególnie w kontekście tego, jaki wpływ mogą na nią wywrzeć przyszłe zmiany klimatyczne. Jest to również ważne z ekonomicznego punktu widzenia dla rodzimych tybetańskich pasterzy jaków, ponieważ szczekuszka jest uważana za szkodnika rolniczego, który konkuruje o żywność z hodowanymi tam jakami (Bos grunniens).

Płaskowyż Tybetański o średniej wysokości ponad 4000 m n.p.m. łączy wyjątkowo niskie temperatury z niskim ciśnieniem parcjalnym tlenu, zapewniając wyjątkowo trudne warunki bytowania, szczególnie w zimie. Temperatura w styczniu regularnie spada poniżej -30°C. Ponadto zimą trawa staje się wyjątkowo sucha i niesmaczna a dodatkowo przykryta śniegiem.

Praca, opublikowana w prestiżowym Journal Proceedings of the National Academy of Science (PNAS) pokazuje, że szczekuszka ogranicza zapotrzebowanie na energię (między innymi redukując aktywność poza norami oraz obniżając temperaturę ciała) i wykorzystuje niezwykłe źródło pożywienia – kał swojego konkurenta jaka! Proceder ten został zarejestrowany przez kamerę dra Ołdakowskiego, jak również potwierdziły to badania mikrobiomu szczekuszek i jaków oraz obecność DNA jaka w żołądku szczekuszek. Zapraszamy do lektury.

-> Link do artykułu w PNAS na serwerze wydawnictwa

-> Dodatkowe informacje